Zondag, weer een blogje over die dag. Rustdag. Alleen de kat in het donker knijpen mag op zondag. Verder niets voor zover het opgemerkt kan worden en aangemerkt als zonde. Dieren mishandelen in de bio-industrie mag. Een koe moet worden gemolken. Dat is de wens van God. Je kunt naar hartenlust putten uit de bijbel. Gewoon openslaan en de eerste de beste regel die je aanstaat toepassen. Jouw gelijk. Het staat er toch?
En als het er niet stond had je het er zelf wel in willen schrijven. Velen gingen je voor.
Daar kan je wat vrijer over denken, maar dat maakt je nog geen autonome denker. Anders maalde je niet om zondag. Of juist wel? Meer dan 90% van de gelovenden gelooft wat ze als kind meekregen in het gezin waarin ze opgroeiden. Refo’s baren refo’s. Op die manier. Katholieken katholieken etc. Ik val onder de afgedwaalde gereformeerden. Als je m’n eerdere blogje ‘Zondag’ las weet je dat.
Ik denk dat we hier zijn in een fysieke wereld zonder ooit te kunnen begrijpen waarom. Daar mis je de zintuigen of het blikveld voor. Mijn kijk op wat ertoe doet is gevormd door een keer op het randje van dit leven, of misschien wel net er overheen te zijn geweest.
Ik hoorde iemand de snel dalende waarden van mijn hartslag roepen en dat mijn bloeddruk wegviel. Daarna werd het rustig en mooi. Lijf was er niet meer en ik nog wel.
Ze hebben me weer terug op aarde gekregen, maar ik was niet direct opgetogen. Als ik had kunnen kiezen om aan de andere kant te blijven, dan had ik dat gedaan.
Voor mij bestaat er iets als je unieke zelf. Ik hang daar geen definitie aan. Een van de dingen die ik nu weet is dat ik niet alles in een hokje hoef te stoppen om er mee om te kunnen gaan. Ik laat het gewoon zo zijn.
Over die zondag nog even. Ik denk dat die er vooral op gericht is om jou en van alles en nog wat in een hokje te duwen. Uit angst en uit gebrek aan autonoom durven denken. De beangstigden in eenzelfde hokje houden elkaar onder controle, dat geeft een veilig gevoel. Voeg er het je overgeven aan een hogere macht aan toe en je kunt nooit meer de schuld krijgen. En hup de weg naar de hemel ligt aan je voeten. Hemel, ook al zo’n hokje.
Waar ik ook was, het was niet de hemel in hokjesgeest.
Over wat ertoe doet voor mij heeft te maken met samen zijn. Samen tijd besteden. Koffiedrinken of een biertje. Delen wie je bent, samen je unieke zelf zijn.