Weldenkende mensen, daar zou de wereld vol van zijn. Is dat zo? Wat is weldenkend? Zijn er ook nietdenkend?
Als je er over nadenkt rijst de vraag of gedachten hebben hetzelfde is als denken. Je kent het wel, iemand laat je onbedoeld schrikken omdat je in gedachten bent. Gedachten hebben is een als film is die zich afspeelt in je hoofd. Ergens is een grens waar het denken wordt. Dan stopt de film.
Denken dringt je naar een innerlijk verdwijnpunt.
Je kunt vastzitten in gedachten en daarna aan iets denken.
Ik vraag me weleens af wat de kat denkt. Of die wel denkt. Kan best zijn dat het dier zich afvraagt of ik werkelijk zo dom ben. Het leuke van denken is dat vragen zich opstapelen en antwoorden ergens zijn. Of nergens.
Antwoorden hebben iets katachtigs. Ze laten zich niet paaien. Je moet al onder de douche staan of midden in de nacht wakker worden om ze te vinden. De werkelijkheid is dat ze jou vinden. De denkende strever naar antwoorden.
Het is verleidelijk om het ontbreken van antwoorden te compenseren met hogere machten. Dat je later het grote inzicht mag krijgen. Geloof als uitgesteld antwoord. Waarbij de gedachte post kan vatten dat je anderen daarvan moet doordringen. Opdat jouw zeepbel verder zweeft.