Herfst, richting winter al een beetje. Ik ben een koukleum. Werken in m’n moestuin is dan lekker. Warm door te bewegen. Het lijkt wel de naam van een oude voetbalclub. Ik speel bij WDTB. Een derdeklasser onderafdeling. Het houdt me in ieder geval warm en van de straat.
Bezig in die moestuin hoor ik gerommel bij de caravanstalling achter de grote schuur. Even checken. Een gezinnetje van drie doet vergeefse pogingen om hun caravan op z’n plek te duwen. De auto afgekoppeld en met de voorwielen al een stukje ingegraven in de bagger waar eerst gras was.
Lichte ergernis bij de welgeklede eigenaar. Vrouw en puberzoon doen zwijgend wat ze kunnen. “Graag” zegt zij op mijn vraag of ik even zal helpen. Met vereende krachten gaat het beter.
“Schatje” zegt eigenaar tegen echtgenote, “je moet dat voorwiel óptillen”. “Deed ik ook” zegt ze afgemeten. Even later is er vaste grond bereikt en kunnen ze het verder alleen af.
Puberzoon grijnst.
Echtgenote zegt gemeend dankjewel.
In mijn moestuin is het gezelliger. En ik heb het lekker warm.