Kaas

Ben jij al op vakantie geweest, of ga je nog? Alles geregeld inclusief je QR-code. Gaan en zien wat je in je vakantie opdoet. Leuk aan buitenland zijn supermarkten, bakkers en kleine lekkerswinkeltjes. Dat is echt genieten. Ik ben geen kiloknaller. Liever iets goeds en met liefde gemaakt.
En kaas niet te vergeten. Mijn vakantie gaat als het doorgaat naar het land van Gruyère, Emmentaler, Appenzeller en noem maar op. Vergeet de lokale varianten niet, verkrijgbaar bij de käserei in het dorp. Krijg er spontaan zin in. Flesje wijn erbij en je hebt geen kind meer aan me.

Met die wijn gaat het wel lukken. De kaas neem ik mee van huis, gevacumeerd. Zoals een echte Hollander betaamt. Ik hoor het je denken. De kaas die ik meeneem is van topklasse. Elke twee weken komt ze aan de deur, de kaasvrouw. Ze is nu op vakantie dus ik heb wat extra ingeslagen. Vlak voor mijn vakantie komt ze weer langs. Ben ik toch weer een geluksvogel. Dankjewel Annemarieke!

Zit die sukkel in het land van de kaas met z’n eigen plakkies kaas op z’n boterham. Ik las vandaag nog ergens over margarine in blik, Campingmargarine heette dat! Dat had je vroeger en was ideaal voor in het buitenland. Al had je het nu nog, ik wil geen margarine. Échte boter, biologische. Daar ga ik voor. Hebben ze daar ook in het zuivel schap liggen. Die koop ik wél, net als de melk. Van lokale koeien natuurlijk. Alleen even gepasteuriseerd en klaar.

En die kaas dan? Nou, dat is de clou. De verrukkelijke kaas daar is niet gepasteuriseerd. Een van de redenen waarom die zo goed smaakt. Boerenkaas heet dat hier. Dat is voor mij no go kaas. Mankeert niks aan voor jou. De enkele keer dat er ongewenste bacteriën in zitten kan mij wel de das om doen. Met die lekkere salami en andere gedroogde vleeswaren al hetzelfde. Daar zijn het virussen, want gedroogd vlees is nog steeds rauw vlees.

Zielig hè? Haha, nee helemaal niet. Het is een levensstijl geworden. Zit al in het woord, stijlvol leven. Jij leeft liever stijlvol inclusief Gruyère en salami? Kan ik me voorstellen, heb je helemaal gelijk. Voor mij zit dat stijlvol en leven aan elkaar vast; levensstijl. Doe ik het niet dan heeft dat gevolgen. M’n afweersysteem kan dat niet bijbenen. Ik word vroeg of laat ziek en kan mijn vriendinnen in het UMCU weer gaan opzoeken. Leuke meiden maar ik zie ze liever niet, snap je?

Het is me gelukt om in de afgelopen drie jaar minstens elk jaar een of meerdere virussen of bacteriën op te pikken. En dat zijn dan nog de zo goed als onvermijdelijke. Hoort erbij en ik wist dat van tevoren. Het resulteerde in een week of zes verblijf bij de meiden. Ik doe nu net weer een kuur om van een ‘onschuldige’ bacterie af te komen. Gelukkig wel gewoon thuis deze keer. Ik vroeg de nefroloog hoe ik daar nu weer aankwam. Krijg je er gratis bij als nierpatiënt zei ze met een vriendelijke glimlach. Het is maar dat ik het weer weet.

Het komt goed. Ik ben de stress en de schrik van een plotseling kelderende nierfunctie nog niet helemaal kwijt. De vrees voor afstoting van m’n nier was groot.
Het geeft tegelijk een enorme boost aan m’n levensdrang. Leven is mooi en ‘mijn’ kaas is heel erg lekker.

Contrast

Waar heb ik nu wel eens genoeg van, of beter voldoende. Het is altijd te veel of te weinig.

Er loopt een mier over het klaptafeltje in de tuin. Eentje maar. Langs m’n lege koffiekopje, een bruine rand opgedroogde koffie. De nieuwe parasol heeft de goede kleur en maximale bescherming tegen Uv-straling. De zon bijt. Even verderop in het land staat het water tot aan het aanrechtblad en drijven auto’s door de straten.

Ik heb de tomatenplanten in de kas geruimd. Zat net bloei in. En een rottige plantenziekte. Te veel nattigheid, te lang. De kas werd niet droog. De rest groeit aardig, maar vooral het onkruid. Je kan het bijna horen groeien tussen het geknaag van alle naaktslakken door. Dat hoor je echt.

Vanmorgen de appelboom in de tuin bij huis met de tuinslang schoongespoten. Bomvol luis. Die hoef ik niet in mijn koffie. Een andere boom is dood. Verdroogd.

Ik heb nog net de hand kunnen leggen op een geel vaccinatieboekje, want twee keer gevaccineerd. Boekjes uitverkocht. QR-code zeg je? Vergeet het maar. Te veel problemen en te weinig oplossingen bij de overheid. Veel aannames en weinig verstand daar.

Op de valreep een stempelafspraak voor het boekje geregeld. Moderna. Moet ik voor naar Utrecht. Vakantie vooralsnog gered. Als Nederland te rood en te lang rood blijft gaat het niet door. Ik deel de schade met de verhuurder.

Ik word veel te somber en te weinig blij op deze manier. Dat is onvoldoende. Daar krijg ik genoeg van. Is er dan niks meer goed?

Toch wel. Het is fijn om even een klaagzang te zingen, met een grijns op m’n smoel. Ik ben benieuwd of je onder het lezen dacht: wat een zeikerd. Dat was de bedoeling.

Het gaat om het contrast, als bij een geslaagde foto. Tegenstellingen tussen kleuren en licht en donker. Dat maakt leven mooi. Als je in de omstandigheden verkeert om er zo naar te kijken. Ik ben blij genoeg.

Relativiteitstheorie

Wanneer het je eens wat minder goed gaat, groeit je waardering voor de meer gewenste situatie. En als het dan weer beter gaat, blaast niets je meer omver.

Me nog druk maken over kleine dingen? Ik denk er niet aan. Ik ben nu zo’n dikke vijf jaar verder, nadat lijf zei dat het niet zo lekker meer ging. Kan je nagaan hoeveel waardering ik onderhand moet hebben voor weer een gezond leven. Kleine en grotere ongemakken deren me niet.

Ik ben op zoek naar hoe opnieuw mijn leven in te richten. De gewone dagelijkse dingen. Werk, sociale contacten, zingeving, waardering, vrienden. Hoe mooi wil je het hebben. Ik heb het voor het uitkiezen. Niet alles wat ik vijf jaar terug kon gaat ook nu nog. Ja, iets ouder geworden. En een jasje uitgedaan. Niks te klagen dus.

Er gebeuren rare dingen. Mijn mentale stuwmeer aan waardering voor een gewoon leven lijkt minder vol. De energiecentrale bij de stuwdam hapert soms. Ik maak me druk om niks. Word boos op mensen die je moet vermijden. In plaats van ze te vermijden. Wordt het soms tijd voor een weekje ziekenhuis om het stuwmeer weer te vullen? Nou liever niet.

Gewoon is zo gewoon geworden dat ik ben vergeten hoe bijzonder het is.
Ik ben zo stom om mijn goede gevoel af te laten hangen van onbetekenende dingen. Sukkel!

Ik blader even terug in mijn geest. Voel weer het diepe verlangen om in de regen te mogen lopen. Te kunnen lopen. Te kunnen staan zonder vastgehouden te worden. Te kunnen praten zonder ademgebrek.

Mijn mobiel gaat, ik schrik me kapot. Alsof het weer midden in de nacht is. Maar nee, ik heb al een nieuwe nier.

Ik check Buienradar om te zien of het vanmiddag droog blijft als ik naar m’n tuin wil. Ik kijk nog een keer, ik hoop dat het giet. Dan ga ik.