Op je sloffen

Dat half Nederland thuiswerkt is goed te merken. Daar heb je zelf wel voorbeelden van. Ik werd nog eens met m’n neus op dat feit gedrukt door koude voeten. Nu mag dat eigenlijk geen naam hebben. Heeft iedereen wel eens. Koude voeten.

Je hebt het pas echt koud als je nierfalen hebt. Ik sliep zomers onder mijn winterdekbed. Zat op mijn verjaardag begin juli met dikke sokken, een fleece en een joggingbroek aan in de tuin. De rest deed het met teenslippers, blote benen en een luchtig shirtje. Toen drong tot me door dat ik misschien niet maar een griepje had. Een bezoek aan de huisarts een paar dagen later bracht duidelijkheid. Nog voor het eind van de middag belde ze me met het verzoek om als de donder naar de spoedeisende hulp te gaan. Ik mocht gelijk blijven.

Heb het nu niet koud meer. Mijn nieuwe nier doet het fantastisch. Dat is een understatement, ik heb er nog altijd geen woorden voor. Krijg je zomaar een nier van een onbekende. Een wonder. Je weet natuurlijk dat het de reden is dat ik dit blog schrijf.

Die koude voeten hè. Dat is omdat het winter is en ik een koukleum ben. Trek je toch dikke sokken aan? Had ik al aan. Dus googelen op warme sloffen/pantoffels. Ik wil sloffen, geen pantoffels. Het woord alleen al. Pantoffels. Dan koop ik ze net zo lief niet. Maar die luxe was niet zo vanzelfsprekend. Overal van alles te koop. Alleen nog in maatje 35 of maat 47. Zit ik net tussenin. Voeg dat bij de pantoffelban en je houdt koude voeten. Zijn al die thuiswerkers me voor geweest. Zitten ze met hun lekker warme voeten aan de keukentafel.

Ha, toch prachtexemplaren gevonden, gemaakt volgens het fairtrade principe in Mongolië. Moet ik ze wel zelf gaan halen, hier zijn ze compleet uitverkocht. Zijn ze ook nog van vervilte lokale schapenwol. Kan je zelfs het schapenras uitkiezen. Of was dat nu weer bij een Oostenrijkse producent? Warme voeten en de wereld vooruithelpen. Dat wil je graag.

Als ik een uur aan het zoeken ben zonder resultaat, vliegt het me aan. Krijg ik het er warm van. Maar nog steeds kouwe poten. De gedachte dat er toch ergens warme sloffen op mij liggen te wachten in een of ander magazijn is onverdraaglijk.

Volgende dag verder. Vind ik na anderhalf uur zoeken wel wat ik wil. Iets dichter bij huis. Gewoon op Texel. In alle maten voorradig. In maar één kleur. Petrol. Precies de kleur die ik zoek zeg ik tegen mezelf. Deens design, met zachte leren loopzool. Van in koud regenwater vervilte wol vervaardigd in Roemenië. Ik krijg er een diep voldaan gevoel van. En warme voeten.