Ik hou van dat woord. Authentiek. Zeggingskracht in een paar letters. Praatjesmakers bedienen er zich graag van, Temu van de echtheid.
Onderscheidend vermogen hoef je niet te leren. Tenzij je graag voor de gek wordt gehouden. Laat je gevoel, je intuitie spreken en je weet het. Wie wel en wie niet echt is.
Het is een gewoonte om intuitie weg te denken. Te negeren. Je verzint een reden om je gevoel de mond te snoeren. Zo van, dat kan niet waar zijn.
Vertel een van je buren dat een andere buurman een pedofiel blijkt te zijn (veroordeeld en al) en ze geloven je niet. Want zo’n aardige man en zo goed met de kinderen. Vertel het van je vader en je eigen familie gelooft je niet. Tegen beter weten in. Ze liegen zich liever een weg langs lastige zaken. Jij wordt veroordeeld.
Het is niet zo moeilijk om jezelf te zijn. De eerste stap, voor sommigen een horde, is om jezelf niet te spiegelen aan anderen. Om niet daaruit je eigenwaarde te putten. Dan ben je er al bijna. De tweede stap is om jezelf te aanvaarden, om tevreden te zijn met wie je bent. Je bent al van jezelf, hoef je niets voor te doen.
Er is dus niet pas later een moment waarop je eindelijk authentiek bent. Je bent het altijd al. Alleen, laat het de ruimte.
Ik verdeel ze wel eens in twee groepen, mensen. Ik beoordeel ze niet. M’n gevoel vertelt het. Je hebt er die je energie geven en je hebt er die je energie vreten. Ik vermijd de laatste. De energievreters geven je niets, nooit. Ik hoef niets terug, maar blijf dan alsjeblieft van mijn energie af.
Als jij je niet leent om uitgebuit te worden dan komt de truc. Er wordt je vlot een schuldgevoel aangepraat. ‘Ik zie je nooit’, ‘je laat niets van je horen’, ‘waar ben je als ik je nodig heb, je bent ondankbaar’.
Ik was als kind vooral ‘ondankbaar’. Ehhh, voor wat dan? Voor de klappen, voor het gevloek en getier van christelijke ouders? Voor nog veel grotere ellende? Ik kende het woord nog niet maar het begrip al wel: hypocrisie. Ik heb er nog moeite mee als mensen er zich op voorstaan christen te zijn. Ik heb geleerd om twee keer te kijken hoe het echt zit. Er zijn wel authentieke christenen.
De kunst is om oud zeer niet je leven te laten beïnvloeden. Dat is niet zo eenvoudig. Eerlijk zijn daarin is ook jezelf zijn. Je neemt je ervaringen een leven lang mee.
Authentiek zijn is respecteren wie een ander is. Respect geef je, of krijg je. Je kan er niet om vragen. Al helemaal niet door te beweren dat je christen bent. Authentiek zijn is ook verlangen dat anderen eerlijk zijn.